وا شوقا الیک یا مولای، یا حسین (ع)

اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ أَنْ تَمْلَأَ قَلْبِی حُبّاً لَکَ

وَ خَشْیَةً مِنْکَ وَ تَصْدِیقاً بِکِتَابِکَ

وَ إِیمَاناً بِکَ وَ فَرَقاً مِنْکَ

وَ شَوْقاً إِلَیْکَ

یَا ذَا الْجَلالِ وَ الْإِکْرَامِ

حَبِّبْ إِلَیَّ لِقَاءَکَ وَ أَحْبِبْ لِقَائِی

وَ اجْعَلْ لِی فِی لِقَائِکَ الرَّاحَةَ وَ الْفَرَجَ وَ الْکَرَامَةَ

 

این عبارات فرازهایی از دعای ابوحمزه‌ی ثمالی‌ است که امام سجاد علیه السلام سحرگاهان ماه مبارک رمضان آن را زمزمه می‌کردند، چند شب پیش میان دعا ناگهان گفتم چقدر مردم ما نسبت به امام حسین و زیارتش این «شوقا الیک» و «حبب الی لقائک» را دارند.

هر که دستش می‌رسد در تدارک اربعین است و هر که دلش آن‌جاست و دستش نمی‌رسد خود را به طریقی همراه می‌کند، یکی جای خود زائر می‌فرستد، آن‌ یکی شعری را روانه می‌کند، آن دیگری کمک‌هایش را به موکب‌ها می‌فرستد و آن که دستش به هیچ کدام نمی‌رسد اشک و آهش را راهی می‌کند.

 

وا شوقا الیک یا مولای، یا حسین (ع)

 

پانویس: البته که این شوق‌ها بایستی متصل به آن منبع لایزال باشند و شرک باطل است.