ای نازنین که درد مرا

ای نازنین که درد مرا مرهمی هنوز

بعد از هزار سال تو تنها غمی هنوز

 

ای باشکوهْ قله‌ی زیبایی جهان

در چشم مه‌گرفته‌ی ما مبهمی هنوز

 

ای عشق بعد این همه‌ رسوایی و فریب

اندیشه‌ی مشوش هر آدمی هنوز

 

تنها برای وصل تو جاری است زندگی

یعنی فقط تویی که مرا همدمی هنوز

 

#علی_بهاری

 

*برشی از یک غزل